Jump Jimmy... Jump

Είναι ο διακεκριμένος εισβολέας των γηπέδων που έχει μετατραπεί σε «ευχάριστο εφιάλτη» των αρχών και οιωνό επιτυχίας για τους Έλληνες
Ήταν άλλωστε ο κυματοθραύστης των επιθέσεων των Πορτογάλων στο τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2004.

Όταν ο Λουίς Φίγκο γεννούσε ελπίδα στους οπαδούς του με τις παλιρροϊκές επιθέσεις, ο Ζοαμ Μαρκέ Κοτ, με ένα "σάλτο" που θα εγγραφεί στην ελληνική μυθολογία, σαν Οδυσσέας, όπως του αρέσει να αυτοαποκαλείται, οδήγησε μια χώρα στην Ιθάκη του Κυπέλλου, πετώντας μια σημαία της Μπαρτσελόνα στα μούτρα του "Ιούδα".

Ο Jimmy Jump, όπως τον γνωρίζει η οικουμένη, με το όνειρο του να παραμένει να πρωταγωνιστήσει στο Hollywood, προετοιμάζει μεθοδικά το sequel του ελληνικού έπους του 2004, όπως αποκαλύπτει στο SPORT 24 σε μια μικρή διακοπή των ετοιμασιών του για το ταξίδι στην Αυστρία και την Ελβετία.

Όπως όλοι οι διάσημοι αυτού του κόσμου έτσι και ο Jimmy Jump θέλει να περιφρουρήσει την ιδιωτική του ζωή, την οποία δεν έχει φυλακίσει καμία από τις κοπέλες που τον πολιορκεί, μιας και «δεν έχει χρόνο» όπως ομολογεί.

Για αυτό και το τηλέφωνο του μέλλοντος, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ήταν ο τρόπος επικοινωνίας με το SPORT 24, από όπου «κόμισε» το μήνυμα για την επανεμφάνιση του στα γήπεδα του Euro 2008.

Eίμαι σαν τον Οδυσσέα...

"Hola Ilias. Είμαι σαν τον Οδυσσέα που ψάχνει την Ιθάκη του και σύντομα θα βρεθώ και πάλι στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Αυστρία και την Ελβετία.

"Ήδη προετοιμάζομαι για αυτό και θέλω να μπω ξανά μέσα στο γήπεδο. Στον τελικό της διοργάνωσης, όπως το έκανα και στην Πορτογαλία το 2004, με την Ελλάδα να συμμετέχει και πάλι"

Αν και Ισπανός, ο Jimmy Jump, που αποτελεί συνεχιστή των σουρεαλιστικών φαντασιοκοπημάτων του μαγίστρου της τέχνης Σαλβαδόρ Νταλί και θαυμάζει τον…«άγονο αγώνα» του Δον Κιχώτη, δεν θα υποστηρίξει τους "φούριας ρόχας" στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.Αν ήταν η Καταλανία στη θέση της θα το συζητούσε, τώρα όμως προτιμά τους…απόγονους του Λεωνίδα.
Υποστηρίζω Ελλάδα

"Υποστηρίζω την Ελλάδα σαν…Έλληνας» λέει και θυμίζει τα συνθήματα της Πορτογαλίας "Hellas OE OE" . "Αυτή θα είναι η ομάδα μου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2008. Της έφερα γούρι τότε, θα το κάνω και τώρα" λέει αφήνοντας χαλαρά τα ηνία των αναμνήσεων για το προ τετραετίας σάλτο του.

Ο "Έλληνας" Jimmy Jump που έχει επισκεφτεί αρκετές φορές τη χώρα μας έχει μάθει άψογα τα ελληνικά συνθήματα και εξηγεί πως αισθάνεται κάθε φορά που επιχειρεί το…"λουτρό αδρεναλίνης"

"Όταν σαλτάρω στον αγωνιστικό χώρο νιώθω σαν αρχαίος Σπαρτιάτης. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, την επισκέφτηκα το 2004 κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και το 2007 για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου κατάφερα να μπω στο γήπεδο. "

Το 2004 από σεβασμό στους Έλληνες αποφάσισα να μην επιχειρήσω σάλτο στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά το 2007 δεν μπορούσα να κάνω το ίδιο. Άλλωστε με πίεζαν και οι αρκετοί Έλληνες φίλοι που έχω»

Αν ο Μικομπέρ, ο ήρωας στον "Ντέιβιντ Κόπερφιλντ" του Ντίκενς, ήταν η προσωποποίηση της αισιοδοξίας τον περασμένο αιώνα, ο Jimmy Jump είναι σε αυτόν που διατρέχουμε. Παρά τους αυστηρούς ελέγχους στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στην Αθήνα, πίστευε ότι θα εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς…εισιτήριο.

Η μπούκα στον τελικό του Champions League

"Ήταν πολύ περιπετειώδης η είσοδος μου στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πήγα εκεί με τον ηλεκτρικό, χωρίς εισιτήριο και απέμενε μία ώρα για να αρχίσει το παιχνίδι.

"Πέρασα από τον πρώτο έλεγχο και προχώρησα στον επόμενο, όπου δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Ξεπέρασα και τον τρίτο έλεγχο, ακόμη και τον τέταρτο και μόλις έφτασα στις εξέδρες ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω."

"Ήταν σαν ο Θεός να μου φωτίζει τον δρόμο. Κατάφερα να μπω στο στάδιο και έμοιαζε με θαύμα. Να κάνω όλη αυτή τη διαδρομή μόνο σε μία ώρα. Ήταν απίστευτο"

Ο Καταλανός πρώην μεσιτικός υπάλληλος και πωλητής ρούχων, που το απώτατο όνειρο του είναι να πατήσει με την ελαφρότητα που τον διακρίνει στο κόκκινο χαλί των Όσκαρ, όταν θα έχει κατακτήσει ένα εξ αυτών, γεννά μεταδοτική ευφορία στους οπαδούς κάθε φορά που δραπετεύει από το νυσταγμένο μάτι του νόμου και εισβάλλει σαν…BMP-1 στα γήπεδα.

Για αυτό και το 2004 "υιοθετήθηκε" από τους Έλληνες οπαδούς έξω από τα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ήταν ο άνθρωπος που όλοι ήθελαν στην παρέα τους και ο Jimmy Jump, που σκοπός του με όλα αυτά τα σάλτα είναι να προκαλεί γέλιο στους οπαδούς δεν αρνήθηκε καμία πρόσκληση.

Με την "barretina" του (το καπέλο σαν κώνος που φορά στο κεφάλι του) δεν προσμετρά τις συνέπειες των πράξεων του. Το…αντίξοο σάλτο του 2004, επί παραδείγματι, είχε την…εύκολη απάντηση του ξύλου από τους Πορτογάλους αστυνομικούς.

To έπος της Πορτογαλίας

"Οι Πορτογάλοι αστυνομικοί μου φέρθηκαν άσχημα. Είχε χάσει η ομάδα τους και με χτύπησαν πολύ. Απόλαυσα για ακόμη ένα λόγο τη νίκη της Ελλάδας. Ήμουν το γούρι και πανηγύριζα σαν Έλληνας" θυμάται ο Jimmy Jump που πέρασε το βράδυ του στο κρατητήριο.

Το χαμόγελο του δεν έσβησε όμως καθώς περίμενε να χορέψει τα πρώτα βήματα από το συρτάκι, που λίγο αργότερα του έμαθαν οι Έλληνες φίλοι του, ελάχιστα πριν "πλύνει" τις πληγές του, με ένα σάλτο σε παρακείμενο σιντριβάνι.

Με τον Jimmy Jump να εκστρατεύει στις Άλπεις για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, Η ομάδα του Ρεχάγκελ βάζει στη μηχανή της το γούρι της.

"Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι υπέρ του τιμήμενου" όπως θα έλεγε με τα σπαστά Ελληνικά του ο λάτρης της Αρχαιάς Ελλάδας σαλταδόρος…